Ons grote voorbeeld en inspirator Manu Dibango is vandaag overleden in Frankrijk aan de gevolgen van Covid-19. We zijn geschokt en verdrietig dat onze held er niet meer is. Manu is 86 jaar geworden, en zal in besloten kring worden begraven in Frankrijk.
Manu Dibango werd geboren in Douala, Cameroun, maar leefde het grootste deel van zijn leven in Parijs. Op zijn vijftiende werd hij door zijn vader naar Frankrijk gestuurd om de studeren. Tijdens zijn studie ontdekte hij de saxofoon en de jazz. Zijn grote helden waren Miles Davis en Duke Ellington. De manier waarop Louis Armstrong trompet en zang combineerde bracht Manu tot zijn handelsmerk: zijn indrukwekkende lage stem, pratend, zingend, afgewisseld met groovy sax licks.
Manu Dibango heeft al een lange weg afgelegd voordat hij in 1972 een wereldhit scoort met Soul Makossa. In de jaren ’50 begeleid hij diverse Franse en Belgische zangers waaronder Nino Ferrer. Begin jaren ’60 komt hij in contact met Congolese muzikanten. Hij tourt en speelt met Jospeph Kabasele (a.k.a. le Grand Kallé, componist van Independance Cha Cha), hij heeft nachtclubs in Kinshasa, Douala, en Yaounde. Als horeca ondernemer is hij weinig succesvol, maar als bandleider, componist en muzikant timmert hij flink aan de weg. Regeringsleiders van jonge Afrikaanse landen doen een beroep op hem. Zo is Soul Makossa ontstaan als B-kant van een single voor een voetbalkampioenschap (zie de link) in Cameroun. Het succes van Soul Makossa is het begin van interessante muzikale ontmoetingen. Manu speelt onder andere met Herbie Hancock, Sly Dunbar & Robbie Shakespeare, Mory Kante en Art Blakey. Op zijn CD ‘Wakafrika’ staan bewerkingen van zijn nummers met gastmuzikanten als Youssou N’dour, Sakif Keita, King Sunny Adé, Papa Wemba en Peter Gabriel.
Manu was een graag geziene gast in Nederland. Na een solidariteitsconcert in Nederland voor de slachtoffers van de hongersnood in de Sahel organiseert Manu een benefiet opname in Parijs met beroemde Afrikaanse muzikanten: Tam Tam pour l’Etiopie. In 2014 is Manu gastmuzikant van het Metropole Orkest, dat tijdens het Dunya Festival in het Rotterdamse Zuiderpark big band bewerkingen van zijn nummers speelt. In 1995 is Manu de speciale gast bij Kuni Kids – de voorloper van de Congo Beach Club – opname voor het nummer Wat voor Wereld. Bij die gelegenheid leren we hem iets beter kennen. Hij bracht het refrein van het nummer terug tot de essentie: “Ndolo” het Douala woord voor liefde. Dank je Manu, voor je liefde voor muziek, voor wat je de wereld hebt gegeven. Je bent onvergetelijk.
Als je je medeleven wil betuigen kun je een condoleance bericht sturen naar:
manu@manudibango.net.
Manu speelde sopraansax, alt- en tenor, maar ook marimba, orgel en piano. Er staat enorm veel van hem op YouTube. Tijdens een van zijn laatste optredens tijdens het festival van Jazz a Marciac bevestigd hij weer zijn rol als inspirerende bandleider – zie de video.
